Śpiączka hiperosmolarna

Śpiączka hiperosmolarna u dzieci należy do rzadkości. Jak dotąd była zespołem ujawniającym cukrzycę, a nie obserwowano jej u dzieci chorujących uprzednio i leczonych insuliną. Szczególnie często zapadały na nią dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego i chorobą Downa. Niemal u wszystkich wystąpienie śpiączki poprzedzone było niedostatecznym uzupełnieniem płynów doustnie. Śmiertelność w tej śpiączce jest bardzo wysoka. Głównymi objawami klinicznymi są: wybitne odwodnienie, zaburzenia neurologiczne, hipertermia, przyspieszony powierzchowny oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi. Do zaburzeń biochemicznych należą: wybitna hiperglikemia , hiperosmia, hipernatremia, hemokoncentracja. Głównym objawem różnicującym jest brak ketonemii i ketozy. Na ogół nie ma kwasicy metabolicznej, aczkolwiek w niektórych przypadkach obserwowano mierne jej nasilenie. Nie wiadomo, jaki jest mechanizm tej kwasicy, gdyż w publikowanych obserwacjach nie badano przyczyny pogłębienia pułapki anionowej ani nie określono jakościowo poszczególnych substancji ketonowych. Aczkolwiek logiczne wydaje się, że mechanizm tej śpiączki jest odmienny od śpiączki ketonowej, to ostateczne jego wyjaśnienie jest ciągle domeną hipotez. Brak ketozy z obniżeniem poziomu wolnych kwasów tłuszczowych przypisywano zahamowaniu lipolizy bądź pod wpływem zachowanych rezerw insuliny endogennej, bądź pod wpływem obniżenia poziomu hormonów odpowiedzialnych za lipolizę.