Kiedy skrzywienie kręgosłupa jest groźne?
Prawidłowo kąt lordozy szyjnej mieści się w przedziale od 20° do 40°, a w przypadku lordozy lędźwiowej jest to 30° do 50°. Wszystkie sytuacje, kiedy kąt jest mniejszy nazywa się spłyceniem, lub zniesieniem lordozy, a gdy jest większy jej nasileniem.
Zaraz po urodzeniu kręgosłup noworodka ma kształt pojedynczej kyfozy, która przebiega przez całą długość kręgosłupa. Podczas prawidłowego rozwoju niemowlęcia wytwarzane są kolejno wszystkie krzywizny. Około 3, 4 miesiąca życia razem z próbami podnoszenia główki pojawia się lordoza szyjna, a około 9 – 12 miesiąca razem z przyjęciem pionowej postawy wytwarza się lordoza lędźwiowa. W konsekwencji u dziecka w wieku 12 do 14 miesiąca kręgosłup ma kształt charakterystycznego s – razem z wykształconą lordozą szyjną, kyfozą, która ograniczona jest do odcinka piersiowego kręgosłupa i bardzo wyraźna lordoza lędźwiowa. Jednakże nie są to w pełni ukształtowane krzywizny. Słaba siła mięśni, które kształtują postawę sprawia, że do 7 roku życia można bardzo łatwo zauważyć pogłębioną lordozę lędźwiową. Dopiero powyżej siódmego roku życia można wnioskować na temat postawy dziecka. Jednakże właściwy dla człowieka sposób trzymania postawy ustala się na stałe ok. osiemnastego roku życia. W wieku pokwitaniowym następuje zauważalne pogłębienie się kifozy piersiowej, jak również zaburzenia w postawie ciała.
Patologiczna lordoza (hiperlordoza i hipolordoza)
Sytuacją kliniczną, z którą lekarze spotykają się najczęściej podczas codziennej praktyki jest zniesienie lordozy ( zarówno w odcinku szyjnym, jak również w lędźwiowym ). W większości przypadków jest to związane z reakcją w postaci skurczu mięśni przy kręgosłupie na ból, który spowodowany jest jakimś urazem, rwą kulszową, zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, jak również innymi stanami zapalnymi. W wyniku podrażnienia bólowego dochodzi do odruchowego skurczu mięśni przykręgosłupowych, które następnie prostują krzywiznę kręgosłupa, co wzmaga dolegliwości bólowe, dlatego też tworzy się ,, błędne koło „. Najważniejszym postępowaniem podczas tego typu zdarzeń jest wypoczynek, zażywanie leków przeciwbólowych i zmniejszających napięcie w obrębie mięśni poprzecznie prążkowanych, a także w nielicznych przypadkach leczenie przyczynowe ( operacje chirurgiczne ). Dużo rzadziej powodem zniesienia lordozy są wady wrodzone i nabyte kręgosłupa.
Nadmierna lordoza pojawia się głównie w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Jej przyczyny mogą być wrodzone, jak również nabyte. Jedną z częściej występujących przyczyn są dystonie mięśniowe, czyli patologie mięśni, które polegają na zaburzeniach siły, jak również napięcia mięśni. W tym wypadku bardzo istotne jest jak najszybsze rozpoczęcie właściwego leczenia, które opiera się w dużej mierze na ćwiczeniach wzmacniających, a także leczeniu objawowym. Dużo rzadziej przyczyną są patologie, które wpływają na ustawienie miednicy, jak chociażby utrwalone zwichnięcie stawu biodrowego.
Postępowanie w przypadku występowania patologicznych lordoz w dużej mierze uzależnione jest od przyczyny, jak również stopnia niewłaściwego skrzywienia. Leczenie polega na stosowaniu gimnastyki korekcyjnej, aparatów operacyjnych, gorsetów, czy fizykoterapii. W skrajnych przypadkach stosowana jest operacja, jak np. w przypadku zmian, które w jakiś sposób ograniczają pacjenta, uciskają na narządy wewnętrzne, czy na rdzeń kręgowy, lub korzenie nerwowe.
